Het is bijna niet voor te stellen dat voor het eerst in de lange geschiedenis van de Oscars een R-rated animatiefilm is genomineerd voor de categorie beste animatiefilm. Charlie Kaufmans tweede regieproject na Synechdoche, New York (2008) is het stop-motion drama Anomalisa, gebaseerd op zijn gelijknamige toneelstuk uit 2005. En zoals je van het unieke brein van Kaufman mag verwachten, zit de film vol met curieuze twisten en wonderlijke gebeurtenissen.

Lees de rest van: Anomalisa (2015)

Dit is het tweede deel van een artikel over regisseur Samuel Fuller (1912-1997) dat als onderdeel van ‘Hollywood Outsiders & Mavericks’ verschijnt. Deel I richtte zich op het begin van Fuller’s leven en loopbaan als journalist, militair, scenarioschrijver en filmmaker tot aan 1959. Nu zal zijn latere oeuvre worden behandeld, waarin een centrale rol is weggelegd voor een analyse van Fuller’s laatste Amerikaanse film, White Dog (1982).

Lees de rest van: Dwars & waarachtig (2)

A Time to Live, a Time to Die is nu in EYE te zien, en reist daarnaast door de filmhuizen van Nederland. De film wordt vaak het eerste meesterwerk van Hou Hsiao-Hsien genoemd, of in ieder geval het eerste van zijn vroege periode (van 1980 tot midden jaren negentig). Vaak wordt Hou met Yasujirô Ozu vergeleken, en van al Hou’s films lijkt A Time to Live, a Time to Die nog het meeste op het werk van de Japanse meester, gezien de thema’s van scheiding, verlies en eenzaamheid. Daarnaast vanwege de manier waarop Hou dezelfde kleine woonruimte waarin zijn personages leven, telkens weer op nieuwe manieren filmt. De kadrering van de composities binnenshuis doen sterk aan soortgelijke beelden uit Ozu’s films denken.

Lees de rest van: Nu in de bios: A Time to Live, a Time to Die (1985)

De Coen Brothers kennen een zelfde status als Woody Allen, Tarantino en (voor mij) Johnnie To. Wat ze ook maken, welk genre ze zich in begeven, of humor of drama de boventoon voert; het maakt niet uit: er is altijd een trouwe schare fans die reikhalzend naar hun volgende werk uitkijkt. Ook de geestige trailer van Hail, Caesar!, hun Hollywood-parodie op het studiosysteem van de jaren vijftig, lijkt weer een schot in de roos te zijn. Anders dan hun serieuze drama’s van afgelopen jaren (Inside Llewyn Davis (2013) en True Grit (2010) is dit weer een volbloed comedy in de stijl van Burn After Reading (2008). Alleen, is er iemand die zich die nog herinnert?

Lees de rest van: Hail, Caesar! (2016)

“Film is a battleground. Love, hate, violence, action, death…In a word, emotion”

Bovenstaand citaat vormt het artistiek credo van regisseur Samuel Fuller (1912-1997). Vervang het woord ‘film’ door ‘life’, en het vormt tevens het persoonlijk motto van de man, die een bewogen leven leidde. Fuller streefde naar eigen zeggen in zijn films naar oprechte emotionele ervaringen, een artistieke doelstelling die hij deelde met regisseurs als John Cassavetes (1929-1989), Louis Malle (1932-1995), François Truffaut (1932-1984) en Werner Herzog.

Lees de rest van: Dwars & waarachtig

Tegenwoordig zie je meer en meer vrouwelijke regisseurs en met succes. Kathryn Bigelow won een Oscar voor haar regie van The Hurt Locker (2008) en filmmakers als Céline Sciamma en Ava DuVernay timmeren flink aan de weg. Hoe anders was het in de jaren 40 van de vorige eeuw toen actrice Ida Lupino besloot om te gaan regisseren. In dit artikel zal ik een greep uit haar werk bespreken.

Lees de rest van: Ida Lupino: de vroege stappen van vrouwelijke regie

The Assassin (2015) komt op 25 februari in de Nederlandse bioscopen uit. Daarom begon vrijdag 5 februari in het kader daarvan in EYE een klein retrospectief van regisseur Hou Hsiao-Hsien, waaronder vanavond een éénmalige vertoning van Flowers of Shanghai (1998) en aanstaande maandag een voorvertoning van The Assassin waar Hou zelf bij aanwezig zal zijn. Verder is het retrospectief vooral gericht op zijn werk uit de jaren tachtig. Twee films uit die tijd zullen vanaf 18 februari ook in de rest van het land worden uitgebracht, digitaal gerestaureerd: A Time to Live, a Time to Die (1985) en Dust in the Wind (1986). Beiden prachtige films die net als het gros van Hou’s oeuvre een breder publiek verdienen, en die de komende weken nog aandacht zullen krijgen op Salon Indien.

Lees de rest van: Heil Hou Hsiao-Hsien

‘Alles van waarde is weerloos’, Luceberts credo zou exact op kunnen gaan voor de gespannen relatie tussen kunst en oorlog. Van Beeldenstorm tot leeggeplunderde koloniën en van oorlogsbuit tot recent de vernietiging van cultuurgoed in Syrië en Irak; kunst is het weerloze kind van de rekening. Aleksandr Sokurov pakt met Francofonia één voorbeeld uit talloze voor een essayistisch onderzoek naar dit complexe spanningsveld: het Louvre gedurende de Duitse bezetting in 1940-1945.
Lees de rest van: Francofonia (2015)

Het festival zit er op en zoals gewoonlijk wordt dat afgesloten met een obligaat overzichtslijstje dat aftelt van de beste titel naar de slechtste.

Lees de rest van: IFFR 2016 (slot): het eindoverzicht.

Ergens is het een oud model, je kleine, experimentele film in première laten gaan op festivals, terwijl het internet verscheidene mogelijkheden bied voor distributie. Maar anderzijds zijn er ook andere manieren waarop het internet haar invloed op films uitoefent. Vandaag twee films, beiden gemaakt door een collectief kunstenaars, die elk op hun eigen wijze gaan over de invloed van het internet, en hun esthetiek aanpassen op de online trends vandaag de dag.

Lees de rest van: IFFR 2016 (5): De esthetiek van het internet.